درباره ی آنفولانزا بیشتر بدانیم…
بیماری آنفولانزا:
آنفولانزا (فلو) یک بیماری تنفسی مسری است که توسط ویروس های آنفولانزا ایجاد می شود که بینی، گلو و ریه ها را آلوده می کند. برخی از افراد، مانند افراد 65 سال و بالاتر، کودکان خردسال و افراد با شرایط سلامتی خاص، در معرض خطر بیشتری از عوارض جدی هستند. دو نوع اصلی ویروس وجود دارد: انواع A و B.
ویروس‌های آنفولانزای A و B به طور معمول در افراد پخش می‌شوند (ویروس‌های آنفلوانزای انسانی) و عامل همه‌گیری فصلی هر ساله هستند. بهترین راه برای کاهش خطر و عوارض بالقوه جدی آن تزریق هر ساله واکسن است.
علائم آنفولانزا:
آنفولانزا می تواند باعث بیماری خفیف تا شدید شود و در برخی مواقع منجر به مرگ شود. علائم معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می شوند. افرادی که این ویرویس را دارند اغلب برخی یا همه این علائم و نشانه ها را احساس می کنند:
- تب (یا احساس تب و لرز)
- سرفه
- گلو درد
- آبریزش یا گرفتگی بینی
- دردهای عضلانی یا بدن درد
- سردرد
- خستگی
برخی از افراد ممکن است استفراغ و اسهال داشته باشند، اگرچه این امر در کودکان بیشتر از بزرگسالان است.
انتقال آنفولانزا:
اکثر متخصصان معتقدند که ویروس‌های آنفولانزا عمدتاً توسط قطرات کوچکی که هنگام سرفه، عطسه یا صحبت افراد مبتلا به ویرویس ایجاد می‌شوند، پخش می‌شوند. همچنین، ممکن است فرد با دست زدن به سطوح آلوده به ویروس و سپس دست زدن به دهان، بینی و چشم ها، به آنفولانزا مبتلا شود.
درمان:
در صورت ابتلا، داروهای ضد ویروسی آنفولانزا ممکن است یک گزینه درمانی باشند. درمان با داروهای ضد ویروسی آنفولانزا زمانی بهترین نتیجه را دارد که ظرف دو روز پس از شروع علائم شروع شود و می‌تواند علائم را کاهش دهد و مدت زمان بیماری را حدود یک روز کوتاه کند. شروع درمان ضد ویروسی بلافاصله پس از شروع علائم نیز می تواند به کاهش برخی از عوارض کمک کند. برای بزرگسالانی که با آنفولانزا در بیمارستان بستری شده اند، برخی از مطالعات گزارش داده اند که درمان زودهنگام ضد ویروسی می تواند خطر مرگ آنها را کاهش دهد.
چه کسانی نیاز به دریافت داروهای ضد ویروسی دارند؟س
- بیماران دارای آنفولانزا که بستری شده اند.
- افرادی که به شدت مبتلا به آنفولانزا هستند اما نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند.
- افرادی که در معرض خطر بالاتری از عوارض جدی آنفولانزا هستند.
اگرچه سایر افراد مبتلا به بیماری خفیف که در معرض خطر بالاتر این عوارض نیستند نیز ممکن است زودهنگام با داروهای ضد ویروسی توسط پزشک معالجه شوند، اما اکثر افرادی که سالم هستند و در خطر بالاتری برای عوارض آنفولانزا نیستند، نیازی به درمان با داروهای ضد ویروسی ندارند.
عواملی که افراد را در خطر بیشتری برای ابتلا به عوارض شدید آنفولانزا قرار می دهند:
- آسم
- بیماری های نورولوژیک
- اختلالات خونی (مانند بیماری سلول داسی شکل)
- بیماری مزمن ریه (مانند بیماری مزمن انسدادی ریه [COPD] و سیستیک فیبروزیس)
- اختلالات غدد درون ریز (مانند دیابت)
- بیماری های قلبی (مانند بیماری های مادرزادی قلب، نارسایی احتقانی قلب و بیماری عروق کرونر)
- اختلالات کلیوی
- اختلالات کبدی
- اختلالات متابولیک (مانند اختلالات متابولیک ارثی و اختلالات میتوکندری)
- افرادی که چاق هستند، با شاخص توده بدنی (BMI) 40 یا بالاتر
- افراد کمتر از 19 سال که داروهای طولانی مدت حاوی آسپرین یا سالیسیلات مصرف می کنند.
- افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، به دلیل بیماری ها و یا مصرف برخی داروها
سایر افراد در معرض خطر آنفولانزای شدید:
- بزرگسالان 65 سال و بالاتر
- کودکان کمتر از 2 سال
- زنان باردار و زنان تا 2 هفته پس از زایمان
- افراد از گروه های اقلیت نژادی و قومی خاص
- افرادی که در خانه های سالمندان و سایر مراکز مراقبت طولانی مدت زندگی می کنند.
منابع: